
Estoy convaleciente todavía, aunque en casa, porque mi abdomen tiene vida propia: se hincha a voluntad, no le sienta muy bien la comida y se queja lo suficiente como para incomodarme cuando me apetece hacer algo más que estar estirada poca arriba. Supongo que tiene que hacer el duelo de una parte que ya no está (la vesícula biliar) y eso requiere su tiempo...
Espero que esta parte de mi que ahora está algo furiosa, se aplaque, e ir recuperando poco a poco la normalidad física y mental.Aprovecho para dar las gracias a todas las personas profesionales que me atendieron en la Clínica Corachán en los diferentes turnos de la cuarta planta el viernes y el sábado pasado, al cirujano, a la anestesista, la instrumentista, al médico ayudante argentino con el que charlé antes de que la anestesia me dejara K.O. , y sobre todo a todas las amistades, familiares y conocidos y conocidas que estos días os habéis interesado por mi salud. GRACIAS A TOD@S!!!!!!!!
1 comentario:
Carme, molta ànims i molta força en la teva recuperació. És una pedra en el camí, i mai més ben dit.
Bones festes i t'esperem aviat a primera linia de foc! Feliç 2009!
Dani
Publicar un comentario